SPOSOBY WALKI ORAZ ICH ZNACZENIE
1. Piechota w a t a k u kieruje na wroga nieustający ogień w celu jego rozbicia, przedarcia się na tyły i ostatecznie zniszczenia przeciwnika .
S u k c e s a t a k u p i e c h o t y o p i e r a s i ę n a j e j d u c h u b o j o w y m.
Oczekiwanie na pomoc innych rodzajów broni nie może być powodem osłabienia woli walki piechoty.
Także kiedy musi zrezygnować ze wsparcia innej broni, w gwałtownym starciu w ciemnościach i złej pogodzie ochoczo nacierającej swą własną siłą piechocie przypada sukces.
Wykorzystanie sytuacji, osobisty przykład, odwaga i zapał, ale często też podstęp i przebiegłość mogą przynieść liczebnie mniejszemu oddziałowi wielkie zwycięstwo.
2. K o n t a k t w ataku zawsze należy do najbardziej naprzód prących oddziałów bez oglądania się na nieco zostających w tyle sąsiadów. Ubezpieczanie skrzydeł należy do postępujących nieco z tyłu pododdziałów.
3. Słabnącego wroga należy aż po jego całkowite unicestwienie ś c i g a ć. Bez względu na trudy i sąsiadów piechota prze ostro na wroga. Ogniem i ponawianymi uderzeniami nie daje mu wytchnienia.
4. O b r o n a opiera się na silnym planowo prowadzonym ogniu wszelkiej broni. W tym czasie cały asortyment uzbrojenia piechoty używany jest ze wzmożoną intensywnością. Wykorzystanie terenu, umocnienia oraz maskowanie przeciw lądowej i powietrznej obserwacji zyskują na znaczeniu.
Atakujący przeciwnik powinien być wzięty pod ogień wszelkiego uzbrojenia w ten sposób aby uległ rozbiciu, lub przy najmniej osłabł na tyle by musiał przyjąć walkę kontaktową w krótkim dystansie.
N i e z ł o m n a wo l a u t r z y m a n i a s t a n o w i s k o r a z w i a r a w e w s p a r - c i e k o n t r u d e r z e n i e m p r z e z w ł a s n e r e z e r w y d a j ą s i ł y n a w e t w n a j c i ę ż s z y m o g n i u n i e p r z y j a c i e l a d o w y t r w a n i a n a p o-
s t e r u n k u.
5. Także w czasie odwrotu należy prowadzić niezbędne działania odpierające w myśl zasad obronny .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz