H.Dv 130/9 1940

Z myślą o rekonstruktorach historycznych odtwarzających oddziały piechoty niemieckiej z czasów II Wojny Światowej , przedstawiam tłumaczenie fragmentów instrukcji H.Dv 130/9 z 1940r „Dowodzenie i walka piechoty. Batalion piechoty”. Pośród bogatej literatury historycznej brakuje tłumaczeń oryginalnych instrukcji pozwalających na spojrzenie na temat od wewnątrz.  Jest rzeczą oczywistą że nie mam zamiaru propagować żadnych idei politycznych stąd też komentarz ograniczę do niezbędnego minimum. Odwołuję się jednak do rozsądku i dobrych intencji które powinny przyświecać rekonstruktorom zajmującym się drugą wojną światową- będącą bez wątpienia największą jak dotąd katastrofą w dziejach ludzkości. Z powodu coraz mniejszej ilości świadków owych wydarzeń naszą wspólną misją powinno być jest rzetelne badanie i przedstawienie wojennej rzeczywistości mające na celu nie dopuszczenie do powtórzenia eskalacji okrucieństwa z przeszłości.

1.       DOWODZENIE I WALKA PIECHOTY.

1.       Piechota jest głównym rodzajem wojsk. Wszystkie inne rodzaje wojsk mają za zadanie wspierać działania piechoty.

Ogniem i uderzeniem powala wroga.  Atakując przełamuje ostatni opór przeciwnika, broniąc się udaremnia jego natarcie.

2.       Na piechocie spoczywa główny ciężar walk. Ponosi ona też największe ofiary. Dlatego  należna jest jej również największa chwała.

Siła piechoty leży w jej woli walki pielęgnowanej w oparciu zaufanie pokładane we własnych siłach.

W starciu piechota musi być opanowana przekonaniem:

„Naprzód na wroga!”

ŚRODKI BOJOWE ORAZ ICH ODDZIAŁYWANIE

3.       Każda broń piechoty aby odnieść efekt niszczący na przeciwniku musi być stosowana zgodnie z właściwą jej specyfikacjom.

Broń palną piechoty dzieli się:

Z uwagi na jej masę na lekką, oraz ciężką. Z uwagi na tor lotu pocisku na płasko- i stromo torową.

Do lekkiej broni piechoty należy lekki karabin maszynowy, lekki moździerz, rusznica przeciw pancerna, oraz wszelka broń ręczna.

Do ciężkiej broni piechoty należy ciężki karabin maszynowy, ciężki moździerz, lekkie i ciężkie działo piechoty, oraz armata przeciw pancerna.

W ataku lekka broń piechoty pełni rolę nacierającą a ciężka wspierającą.

Poza bronią palną i białą, piechota dysponuje granatami, świecami dymnymi,  oraz granatami dymnymi.

4.       Karabin jest indywidualną bronią strzelca. Dopełnia ogień lekkiego karabinu maszynowego w walce w ramach kompanii strzelców na średnich, a przede wszystkim na krótkich dystansach. W bezpośrednim starciu na najbliższych dystansach i zamontowanym bagnetem jest bronią służącą do walki wręcz. Przeciwko małym odkrytym celom zasięg praktyczny wynosi do 800m.

5.       Pistolet jest bronią palną nie wyposażonych w karabiny dowódców i szeregowych. Znajduje zastosowanie w czasie walki wręcz.

6.       Pistolet maszynowy ma dużą szybkostrzelność i zasięg praktyczny do 200m. Nadaje się szczególnie dobrze do zwalczania przeciwnika w czasie przełamania jego linii obrony (Einbruch), w czasie walki na krótkim dystansie, w przypadku nagłego starcia w w lesie ,oraz terenie zabudowanym. W ciemności i we mgle, ale także w przypadku szturmu obronnego.

7.       Na lekkim karabinie maszynowym spoczywa główny ciężar walki ogniowej w kompaniach strzelców.

Jego ogień składa się z następujących po sobie serii strzałów. Przy dwójnogu umieszczonym w przednim położeniu może razić małe nie osłonięte cele oddalone  do 1000m.

8.       Ciężki karabin maszynowy przy zastosowaniu ognia ciągłego jest najsilniejszą bronią piechoty z ogniem o wydłużonej trajektorii lotu pocisku. Małe nieukryte cele mogą być zwalczane na dystansie do 1500m. W przypadku dobrze widocznych celów można oczekiwać oddziaływania do 2500m.

Nagłe otwarcie ognia ze stanowiska ukrytego na otwartej przestrzeni lub wkopanego i przykrytego przynosi najlepsze rezultaty. Regułą jest strzelanie  ponad lub obok własnych oddziałów. Ogień flankujący jest szczególnie skuteczny.

Ciężkie karabiny maszynowe najczęściej osadza się w ramach drużyny lub plutonu.

W przypadku konieczności wprowadzenia ciężkich karabinów maszynowych na stanowiska wysunięte w przód podporządkowuje się jej często drużyną karabinów maszynowych lub jako pojedyncze karabiny maszynowe  podległe kompanią strzelców. Na krótszych dystansach w czasie ataku może okazać się konieczne użycie ich w roli lekkich karabinów maszynowych.

9.       Armaty przeciw pancerne są zgrupowane w kompaniach przeciw pancernych pułków piechoty. Strzelają z otwartych możliwie zamaskowanych pozycji. Zasięg skuteczny prowadzonego przez nie ognia przeciw poruszającym się czołgom wynosi 800m podczas gdy cele nieruchome mogą być rażone na odległość do 1200m (To zdanie zostało całe skreślone , dopisano natomiast odręcznie w ramach korekty w 1941 jeden dystans 600m. Dodatkowo wklejona kartka z wydrukowanym tekstem:” Późne otwarcie ognia wzmaga siłę rażenia i celność.”)

Opancerzone pojazdy są zwalczane za pomocą granatów przeciw pancernych. Przeciw celom nie opancerzonym armaty przeciw pancerne wyposaża się w granaty odłamkowe.

10.   Rusznica przeciw pancerna jest bronią przeciw pancerną pozostającą na wyposażeniu kompanii strzelców służącą do zwalczania opancerzonych pojazdów bojowych i zwiadowczych przeciwnika na dystansie do 300m (300m skreślone i dopisane 200m. Doklejona także kartka z nadrukowanym tekstem: „ Otwarcie ognia z zasadzki w najkrótszym dystansie prowadzi najpewniej do sukcesu. Rusznica przeciw pancerna może być z powodzeniem stosowana do ostrzału otworów strzelniczy w ataku na pozycje umocnione.”)

11.   Lekki moździerz jest bronią stromo torową plutonów strzelców. Z dużą szybkostrzelnością zwalcza z ukrycia na dystansach 50-500m cele ataku plutonu które przy pomocy karabinów  oraz lekkich karabinów maszynowych nie mogą zostać dosięgnięte. Mocno wygięty tor lotu jego granatów umożliwia w każdym terenie strzelanie ponad własnymi oddziałami. Działanie tej amunicji jest jednocześnie dużo skuteczniejsze niż zwykłych granatów ręcznych.

12.   Ciężki moździerz jest bronią stromo torową o dużej szybkostrzelności. Jego zasięg skuteczny obejmuje dystanse w zakresie  400-1200m. Oddziaływanie odłamkowe używanych granatów odpowiada w przybliżeniu 7,5cm granatom piechoty.Efekt działania stosowanych w ciężkim moździerzu granatów dymnych jest nieco większy niż ręcznych granatów dymnych. Ciężkie moździerze zwalczają cele oraz gniazda oporu które przez inną ciężką broń i artylerie nie mogą zostać dosięgnięte. Jednostkę ogniową stanowi pojedynczy moździerz. Ciężkie moździerze działają analogicznie jak lekkie na obszar przełamania w później fazie ataku  gdy artyleria kładzie ogień na głębiej położone cele.

13.   Lekkie działa piechoty zwalczają z reguły  poprzez obserwowany ogień prowadzony z ukrytych stanowisk ogniowych pojedyncze  odkryte cele oraz  niektóre  pozostające w ukryciu lub polowo  ufortyfikowane będące w obszarze wrogiej piechoty. W pierwszej kolejności wskazane do zwalczania są cele pozostające poza zasięgiem ognia karabinów maszynowych bądź będące nieuchwytne dla moździerzy z powodu odległości lub zbyt małej siły uderzeniowej.

14.   Ciężkie działa piechoty stosuje się przeciwko celom stawiającym szczególnie silny opór. Takie cele zwalczane są obserwowanym ogniem prowadzonym z ukrytych stanowisk. Zaopatrzenie w amunicję ciężkich dział piechoty jest ograniczone. Z tego powodu  wyznacza się im misje bojowe o ściśle określonych granicach czasu i przestrzeni. Amunicja stosowana do tych dział ma zbliżone działanie do analogicznych kalibrów stosowanych przez artylerię. Działanie odłamków granatów odłamkowych stosowanych przez działa piechoty przewyższa artyleryjskie, przy czym oddziaływanie na morale przeciwnika jest szczególnie skuteczne. Działanie granatów dymnych jest większe niż tych stosowanych w ciężkich haubicach polowych.

15.   Granat ręczny jest jednym z środków walki na bliskim dystansie. Szczególnie nadaje się do zwalczania celów pozostających w i za ukryciem (zasięg rzutu w warunkach bojowych do 30m). Jest wypróbowanym środkiem walki w wojnie pozycyjnej. Siła rażenia jest podobna do granatów używanych w lekkim moździerzu. Granaty w ataku na wrogie pozycje zaraz przed przełamaniem powinny być rzucone , w obronie użyte w ramach obrony szturmowej. Kilka połączonych w skumulowany ładunek granatów nadaje się do zadań burzących

16.   Broń biała piechoty to bagnet który do walki montuje się na karabinie.

17.   Świece i granaty- dymne służą na krótkich dystansach do oślepiania przeciwnika oraz maskowania własnych pozycji. Utrudniają oddawanie celnych strzałów wrogowi i ułatwiają posuwanie się w jego kierunku własnych oddziałów, poprzez możliwość oderwania się od wroga. Jednoczesne użycie dymu na wielu pozycjach lub dużych przestrzeniach rozbija ogień przeciwnika. W czasie ataku na pozycje granaty i świece dymne użyte będą do osłabienia działania ognia przeciwnika przy pokonywaniu przeszkód i zasieków. Świeca dymna wytwarza gęsty dym który przy słabym wietrze rozciąga się na 50-60m zgodnie z jego kierunkiem i trwa 3-5 minut. Świece dymną da się rzucić na odległość ok 20m. Granat dymny może być rzucony do ok 30m, jego działanie jest znacznie słabsze niż świecy dymnej. Pięć granatów dymnych odpowiada w przybliżeniu działaniu jednej świecy dymnej.